Vorig jaar in mei overleed astronaut, natuurkundige, hoogleraar en onvermoeibaar pleitbezorger van duurzame energie, Wubbo Ockels. Zijn vrouw Joos vertelt over hoe zij betrokken was bij de bijzondere zoektocht van Wubbo naar genezing van zijn zeldzame vorm van nierkanker. Ik ga door met het brengen van zijn boodschap, dat heb ik hem beloofd.

Het gaat goed met Joos Ockels en dat zegt ze niet omdat ze zich sterk wil houden, maar omdat zij in het jaar voordat hij overleed zich voorbereidde op zijn dood en toen al met de verwerking bezig was. Anders dan Wubbo die tot 2 dagen voor zijn dood nog optimistisch was over een mogelijke genezing. Joos Ockels: ,,Hij bleef tot het laatst toe positief over nieuwe medicijnen waarvan er maar een hele kleine kans was dat ze zouden aanslaan.” Wubbo leefde intensief en deed er alles aan om zijn lichaam en geest sterk te houden. Zo is in een televisie-uitzending van Ivo Niehe te zien hoe hij beweegt op Falun Dafa, een Chinese bewegingsmeditatie en loopt hij met Wim Hof alias De IJsman op blote voeten en met ontbloot bovenlijf door de sneeuw en ijzige kou in Polen. ,,Hij wilde de kanker op alle mogelijke manieren te lijf gaan; hij wilde blijven experimenteren en dit was een bewezen techniek dat het blootstellen van je lichaam aan extreme kou en de ademhalingstechnieken die je daarbij uitoefent, je immuunsysteem versterkt. Na Polen zette Wubbo dit voort door zich voor ons huis in Amsterdam in de ijskoude gracht te dompelen. Maar toen de MRI scan later die maand aangaf dat er uitzaaiingen waren heeft hij dit niet meer gedaan.”

Soms zit ik in mijn oude modus en wil ik hem even bellen

,,Ik ken Wubbo al vanaf mijn 13e jaar, maar we kregen pas verkering toen we 16 waren. Het laatste jaar van zijn leven veranderde onze relatie. Je hebt het niet meer over een nieuw jurkje of dat je een beetje hoofdpijn hebt, dat worden dan futiliteiten. Ik liet hem volledig zijn gang gaan en als hij ergens heen wilde dan deed hij dat. Af en toe mis ik hem. Dan zit ik in een oude modus en wil ik hem even bellen, dat hebben de kinderen ook, en dan besef je  ineens dat hij er niet meer is. Dat is even heel pijnlijk. Maar het helpt toch ook dat ik gewend was om alleen te zijn. Wubbo was heel vaak weg of kwam laat thuis. De opvoeding van de kinderen kwam helemaal op mij neer. Ik regelde de scholen, de administratie, het huishouden en ons sociale leven. We schikten ons er in dat hij er vaak niet was, maar toen de kinderen eenmaal pubers waren, werd het anders. Toen mijn zoon Martin hem een keer verweet dat hij er nooit was, zei Wubbo: ‘Oke, ik geef je een maand. Wat gaan we doen? Ze zijn toen met zijn tweeën naar Amerika gegaan en hebben daar motorrijles genomen, allebei een motor gekocht en ze zijn vier weken door Amerika gaan toeren. Zo was hij. Hij werd uitgedaagd door Martin en regelde het. Quality time, daar was hij goed in. Toen mijn dochter Gean voor het eerst ongesteld werd, heeft hij haar mee uit eten genomen. Sindsdien hebben zij dat elk jaar gedaan. Het was hun etentje en dat koesterden ze allebei.”

Optimisme is een verantwoordelijkheid’

,,Dat hij ziek was, kon hij niet aanvaarden. ‘Als je toegeeft aan de dood dan ga je ook direct dood’, zei hij. Hij bleef vrolijk, energiek en vol vertrouwen. ‘Optimisme is een verantwoordelijkheid’ zei hij altijd. Daarmee doelde hij ook op de mensheid die zich onvermoeibaar moest blijven inzetten voor een betere en duurzamere wereld. Het was zijn missie. Wubbo hield van aandacht en was er op gebrand zijn boodschap over te brengen. Een paar uur voordat hij stierf liet hij de televisieploeg van Ivo Niehe komen om voor de camera zijn betoog over een duurzame wereld vast te leggen. ‘We zijn allen astronaut van het ruimteschip aarde en wij moeten daar op een verantwoorde manier mee omgaan’, zei hij. We zijn afhankelijk van deze planeet en er is geen reserve!!! Dat was Wubbo.”

Op zijn sterfbed dronken we champagne

,,We hebben op een goede manier afscheid genomen. Op de dag van zijn sterven hebben we `s morgens met hem, ons gezin en een paar vrienden, allen gezeten rond zijn bed,  champagne gedronken en getoost op een fantastisch leven. Daarna heeft hij nog met ieder individueel gepraat. Het was goed. Hij heeft mij gevraagd zijn levenswerk voort te zetten. Ik zit in het bestuur van Happy Energy en mag binnenkort op Tedx Arnhem het thema van astronaut van ruimteschip Aarde inleiden. Af en toe ga ik naar zijn graf, op zijn verjaardag bijvoorbeeld, maar niet heel vaak. Ik was verbaasd; jaren geleden wilde hij altijd worden gecremeerd, maar het laatste jaar voor zijn dood wilde hij worden begraven op begraafplaats Zorgvliet in Amsterdam. We hebben kunstenaar Mels Dees uit Eindhoven opdracht gegeven om een grafmonument te maken waarin ook zonnepanelen verwerkt zullen worden zodat er ook op het graf energie is. Duurzaam dus, geheel in stijl.”

Contact

Hoe kunnen wij u van dienst zijn? Neem contact met ons op voor meer informatie over onze uitvaartzorg. Voor het melden van een overlijden zijn wij 7 dagen per week dag en nacht bereikbaar.